Dag 4 Sierra Norte

Vandaag beginnen we aan een van de mooiste stukken van de Exstremaduran door een Nationaal Park de Sierra Norte. Met hele fraaie natuur het is geen straf om hier een wandeling doorheen te maken. Vanuit El Real de La Jara klimt het eerst een stukje omhoog om dan naar beneden de vallei in te lopen. Iedere meter die we hier door lopen is het genieten van de fraaie natuur.Het staat ook bekend om de zwarte varkens die hier in een soort boomgaard rond schuifelen en eikeltjes eten, waardoor ze een bijzondere delicatessen zijn voor de jamon; de beroemde Pata Negra oftewel zwarte poot.

We lopen langs prachtige Dehesas. Dit zijn grondgebieden van de gemeente of particulier bezit voor het verbouwen van speciale producten.Na een uurtje of 3 maken we een pauze vlak bij de uitgang van het Nationaal park. Hier is ook een winkeltje die de beroemde Pata Negra ham verkoopt. Wij laten ons niet weerhouden ook maar eens wat aan te schaffen. Lekker met een stukje brood!

Normaal hebben we altijd bananen bij ons, maar een keer brood met ham, dat slaat bij ons ook wel aan. En wat voor ham! Na de lunch en het verversen van de sokken lopen we weer terug door het park. Dat kan voor ons niet anders omdat we ook nog een auto op sleeptouw hebben.Dat is best lastig. Je kan niet makkelijk de auto een paar honderd km verder zetten omdat je dan niet terug kan met openbaar vervoer. Bussen lopen hier maar hooguit 2 x daags.  's Morgens een keer en 's middags een keer, dat is alles. Dus vandaag hebben we een heen en weertje.Op een gegeven moment zien we een vrij grote gestalte met rugzak onze kant uit komen. We hebben vandaag al vele nationaliteiten gezien op de Camino maar deze is uitzonderlijk groot.We naderen elkaar en maken een praatje. Hij stelt zich voor en zegt ik ben Nijl uit Dublin. (Nijl zoals de rivier de Nijl :)

Een hele aardige kerel. Wij vragen hem waarom hij zo laat is. De meeste pelgrims vertrekken om 7 uur in de morgen.Nijl zegt dat hij graag uitslaap en ik verblijf meestal in hotels en daar staan ze niet altijd om 7 uur al te zwaaien met het ontbijt en by the way, ik geniet 's avonds van een lekker drankje en kijk tot laat tv. Hij vraagt zich af of wij niet de verkeerde kant uit lopen.We leggen uit dat we een blok aan ons been hebben dat auto heet en dat we de ene dag naar het noorden lopen en de andere dag naar het zuiden.
Dus, zegt hij, zie je alles twee keer! Dat beamen wij en we wensen hem Bom Camino. Een aardige reus met echte Ierse humor.We kijken op ons horloge en zeggen tegen elkaar: "Die is niet voor zeven uur vanavond in zijn hotelletje". We vervolgen onze weg en zijn een paar uur later weer in de zelfde Albergue als afgelopen nacht.

En die is bomvol vandaag. Er worden zelfs mensen doorgestuurd naar andere Hostels.
Aan de leestafel treffen we ook een paar Nederlandse mannen. Het zijn een vader en zoon uit Friesland die er al aardig gehavend uit zien. De gang naar de douche is die van een slak en de gezichten staan ook niet echt vrolijk.
Bij nadere informatie blijkt dat ze bij het vertrek uit Sevilla flink hadden uitgepakt en op één dag 40 km hebben gelopen. En dat bij 39 graden en met te weinig water heeft hen aardig gesloopt.
Het zijn geen onbekenden op de Camino. De vader die al 3 x eerder in Santiago de Compostela aankwam zegt: We hebben het onderschat om zo vanuit het Nederlandse weer hier in die hitte zo tekeer te gaan.
Ze hebben een planning die echt te krap blijkt en vanaf morgen doen ze een stapje terug. Morgen gaan wij een stukje Noordelijker richting Monesterio. Ik bel vast met een Hostel in Fuente de Cantos voor een goede slaapplaats en dat lukt.Van hier uit kunnen we dan mooi weer een aantal etappes lopen. We kruipen weer in het stapelbed. "Welterusten"