Dag 7 Villafranca de Los Barros

Vandaag nemen we eerst de noordkant van de stad, de route richting Torremegía.
Na 10 minuten krijgen we een aanwijzing dat er een stempel gehaald kan worden op een internaat dus er op af. Het blijkt een bijzonder Internaat te zijn dat tot de top in Europa gerekend wordt. Op het moment dat wij er aankomen staan er zeker honderd ouders te wachten bij de uitgang om hun kroost op te halen voor het weekend thuis.
Het is een indrukwekkend gebouw en ademt rust en discipline uit. We worden door de ouders bekeken of we van mars komen.
Bij de receptie worden we ontvangen en krijgen we onze stempel in de credencial.
Vanaf de heuvel aan de rand van de stad zien we een enorm uitgestrekt landschap van alleen maar druivenranken en olijfbomen zover het oog kan kijken.
Er loopt een pad tussendoor van wel vier meter breed, dat is de Camino.
Links en rechts zijn de telers aan de gang met snoeien en verzorgen van het gewas.

We lopen zeker 2 uur door op deze kaarsrechte weg die dan iets naar links afbuigt en de helft smaller wordt. Het is prachtig om erdoor te wandelen.

Opeens worden we opgeschrikt door stemmen achter ons. We kijken om en wat zien we? Wel 15 mensen op elektrische fietsen! Niks lopen met een rugzak, maar fietsen  met minimale inspanning en zonder bagage. Dat is de moderne versie van pelgrimeren. Een leuk alternatief voor die mensen maar niet voor ons. We proberen toch nog een beet je van de oorspronkelijke manier van pelgrimeren te onderhouden en dat lukt aardig.

Na 13 km vinden we een leuk stekje waar we de lunch kunnen nuttigen. Een vers broodje met vis van de Lidl, een banaan en water. Er kan ons niets gebeuren!
Na de lunch gaan we verder en opeens breekt de hel los. Het is bijna 14.00 uur en de boeren gaan massaal van de het land, springen op de tractor of in de auto en stuiven letterlijk richting stad. Tijd  voor de "warme prak" denken we en daarna siësta!

Een ding weten we nu zeker, om deze tijd moet je niet op de Camino zijn! Het duurt een kwartier voor ik Renée weer kan onderscheiden door de stofwolken heen. Dat wordt pittig douchen straks in het Hostel. Maar al met al een mooie tocht.
Onderweg hebben we al afgesproken dat het allereerste terras voor ons is.
Na zes uur stof happen zijn we er en landen op het terras waar we een heerlijk koel biertje bestellen. Wat ook traditie is als je een alcoholische versnapering besteld, krijg je er wat te eten bij en in ons geval zijn dat sardines met een beetje frites en wat smaakt dan iets hartigs lekker!! Daarom maar snel een tweede besteld.


In het Hostel frissen we ons lekker op en dan zoeken we een terrasje voor een kop koffie.
Daar zitten ook onze Deense vrienden weer en na vier dagen hebben we weer stof genoeg om bij te praten en onze ervaringen te delen. Dat maakt het zo leuk aan deze activiteit, je draait vrijwel constant om elkaar heen. Als je daar open voor staat hoef je niet om een praatje verlegen te zitten.
In het begin van de avond lopen we nog een rondje door de stad op zoek naar een restaurant. In een van de straatjes worden we aangesproken voor een tandartsenpraktijk of ik even mee wil komen om te controleren of alles nog tip top in orde is.Ik vertel de student dat ik net mijn controle achter de rug heb en dat er geen problemen waren dus dat ik er maar van afzie. Maar de man is redelijk vasthoudend, zegt dat het gratis is en dat ze alleen maar een check-up  willen doen. Na hem nogmaals duidelijk gemaakt te hebben dat we in Nederland ook best goede service hebben laat hij mij lachend gaan met nog een "Bom Camino" er achteraan. We belanden in een restaurant waarvan ik later zou zeggen:Dit was de minste van de hele reis, maar dat kan ook gebeuren morgen beter!!

Dag 6 Kaarsje en bloemen

We hoeven vanmorgen niet buiten de deur voor ons ontbijt te gaan, dat is inclusief in deze luxe herberg. Toastbrood met jam, een paar cakejes, thee en een banaan en we kunnen er weer tegenaan.Als we door de smalle straatjes de stad willen verlaten komen we langs een klein kerkje waar we kijken of we hier een kaarsje kunnen opsteken.Dat is een belofte aan een van onze sponsors en voor alle mensen die getroffen zijn door die vreselijke ziekte.

Het Koninklijk Wilhelmina Fonds is waarvoor wij deze tocht lopen en waar de sponsoren hun donatie voor hebben gedaan. Als we de stad achter ons laten komen we weer op de Camino die er zeer stoffig bij ligt. Na 12 km zullen we de eerste mogelijkheid hebben om aan de koffie te gaan. Het is een vrij open vlakte waar de zon vrij spel heeft en onbarmhartig op onze ruggen schijnt. We genieten van de pracht en praal van de in bloei staande velden vol met klaprozen en andere bloemen.

    

Na ruim twee en een half uur zijn we in een klein dorpje Calzadilla de Los Barros,waar we een stempel gaan halen bij het gemeentehuis en aan de koffie gaan bij het enige barretje dat het dorp rijk is.Hier vandaan gaan we weer terug naar de stad waar we vandaan komen en na ruim vijf en en een half uur zijn we terug in het Hostel. We horen gelijk bekende stemmen,de Friezen zijn er, Daan en Pieter. Ook Mister wasteil zien we door het hostel lopen. Hij heeft een tweepersoonskamer tegenover die van ons maar van zijn vrouw nog geen spoor. Is ze naar huis of slaapt ze al? Een lekkere douche om het stof af te spoelen en wij zijn weer als nieuw. Daarna gaan we nog even uitlopen in de de stad en daar komen we Daan en Pieter weer tegen. De gezichten staan niet al te vrolijk. Pieter heeft grote problemen met zijn voeten. Als ik hem goed beluister dan denk ik dat hij last heeft van een marsfractuur in een van de middenvoetsbeentjes. Dat is een blessure die vaker voorkomt en duid op een fikse overbelasting. Ze hebben andermaal hun schema bijgesteld. Of dat helpt zal de tijd uitwijzen.Morgen hebben ze een rustdag ingelast en dat lijkt me heel verstandig. Omdat het ook wel met mijn vak te maken heeft kan ik hem in ieder geval een goed advies geven.We eten die avond nog met elkaar en praten over de vorige keren dat Daan naar Santiago de Compostela ging en dat ze er grote moeite mee hebben dat het nu zo stroef loopt.

We wandelen terug naar het hostel waar we worden onthaalt door een koor met live muziek. Het koor heeft de wekelijkse oefensessie en dat klinkt heel erg goed met het speciale handgeklap wat zo kenmerkend is voor de Spanjaarden.En weer is er een dag voorbij en we zijn op de helft !!