Nadat we de kathedraal nog even bezocht hebben en stiekem met de videocamera een paar beeldjes hebben geschoten, drinken we koffie op het terras voor de kathedraal.Naast het terras is een pinautomaat en we zien een pelgrim met een rugzak met daarop een grote plastic afwasteil geld pinnen terwijl zijn echtgenote of vriendin de stempels gaat halen in de kathedraal.Raar eigenlijk dat je met een wasteil op je rug gaat wandelen. Of hij is liefhebber van dagelijks zijn sokken en shirt te wassen, dat kan ook natuurlijk.Na de koffie gaan we echt op pad. We verlaten Sevilla via het aangrenzende stadsdeel Triana. Na een km of 3 passeren we de enorme "zondagsmarkt" waar het krioelt van de mensen.
We laten de mensenmassa al snel achter ons en lopen even later door een natuurgebied waar je niets meer van de stad hoort of ziet. Hier hoor je alleen vogels fluiten. Ver voor ons loopt de man met de afwasteil maar nu alleen. Is zijn metgezel al naar huis of loopt ze gewoon iets sneller?
Na een uur zien we ze beide in het gras zitten, waarschijnlijk voor de lunch.
Het blijken Fransen te zijn die Salamanca als einddoel hebben.
Gek eigenlijk, je hebt het na één dag al over: waar slaap ik, waar eet ik en voor de Fransen uiteraard ook waar kan ik mijn was doen?!.Er zijn nog meer pelgrims onderweg vandaag en daarbij valt op dat er bij zijn die nog wat meer aan hun hoofd hebben.
Zoals: is mijn rugzak niet te zwaar, heb ik wel het goede schoeisel en heb ik voldoende water? Dit is duidelijk waarneembaar als de Peregrino en Peregrina zich met een hoofd als een rodekool in de graskant laten zakken en diep zuchten "Wat is het heet" en "Zijn er dan geen bankjes"en "De rugzak is toch wel pittig, had ik niet nog wat thuis moeten laten?"
Ook voor ons is de overgang heel erg groot van 17 graden in Nederland naar 39 graden in Sevilla. Maar we hebben de zaak niet onderschat. Ten eerste kunnen we goed tegen de warmte en ten tweede heb ik goed getraind. Alleen al zo'n 400 tot 500 km de laatste vier weken met rugzak en alles wat erbij hoort.
Je hebt ook mensen die hoeven dat niet, die hangen de rugzak op en gaan gewoon lopen. Dat zijn de natuurtalenten onder ons ( zoals Renée) maar voor mij geldt een grondige voorbereiding dan kan er niets aanbranden! Voor nog wat tips kun je op de onderstaande link terecht.
http://caminotravelcenter.com/your-first-camino-essential-advise-for-preparing-it/
Bijzonder aan deze dag is dat we al vier Spanjaarden hebben ontmoet die zelf ook graag een "Camino" willen lopen zoals zij dat noemen, maar er is altijd die twijfel wanneer?
Als we zeggen dat je dat soort dingen beter niet kan uitstellen maar gewoon moet gaan, kijken ze je wel een beetje vreemd aan. Een van hen zei zelfs dat hij morgen nieuwe schoenen zou gaan kopen en vast van plan is om deze zomer de Camino North te gaan lopen. Lekker langs de kust, weg uit dat bloedhete Sevilla. Hij hoort ons wel een kwartier lang uit wat je zoal moet meenemen en wordt met de minuut meer en meer
geïnteresseerd.Dan komt ook dochterlief er bij staan en wij vragen of ze ook eventueel een Camino wil lopen. Als door wesp gestoken zegt ze dat er geen internet is op de Camino en "ik kan niet zonder".
Ze Twittert rustig verder op haar telefoon terwijl vader haar aanstaart en denkt: vergaat de wereld soms als je een dag geen internet hebt?
We wensen hem succes met zijn voornemen en gaan verder. Na 20 km. vinden we het genoeg voor vandaag. Gisteren was het zelfs voor deze tijd van het jaar bijzonder warm in Sevilla, 39 graden! Vandaag stopt de thermometer bij 30 graden. Wat een genot dat we een camelback hebben waar 2 liter water extra in kan naast onze " gewone" flessen.We zoeken een slaapplaats en gaan morgen verder.
