Dag 6 Kaarsje en bloemen

We hoeven vanmorgen niet buiten de deur voor ons ontbijt te gaan, dat is inclusief in deze luxe herberg. Toastbrood met jam, een paar cakejes, thee en een banaan en we kunnen er weer tegenaan.Als we door de smalle straatjes de stad willen verlaten komen we langs een klein kerkje waar we kijken of we hier een kaarsje kunnen opsteken.Dat is een belofte aan een van onze sponsors en voor alle mensen die getroffen zijn door die vreselijke ziekte.

Het Koninklijk Wilhelmina Fonds is waarvoor wij deze tocht lopen en waar de sponsoren hun donatie voor hebben gedaan. Als we de stad achter ons laten komen we weer op de Camino die er zeer stoffig bij ligt. Na 12 km zullen we de eerste mogelijkheid hebben om aan de koffie te gaan. Het is een vrij open vlakte waar de zon vrij spel heeft en onbarmhartig op onze ruggen schijnt. We genieten van de pracht en praal van de in bloei staande velden vol met klaprozen en andere bloemen.

    

Na ruim twee en een half uur zijn we in een klein dorpje Calzadilla de Los Barros,waar we een stempel gaan halen bij het gemeentehuis en aan de koffie gaan bij het enige barretje dat het dorp rijk is.Hier vandaan gaan we weer terug naar de stad waar we vandaan komen en na ruim vijf en en een half uur zijn we terug in het Hostel. We horen gelijk bekende stemmen,de Friezen zijn er, Daan en Pieter. Ook Mister wasteil zien we door het hostel lopen. Hij heeft een tweepersoonskamer tegenover die van ons maar van zijn vrouw nog geen spoor. Is ze naar huis of slaapt ze al? Een lekkere douche om het stof af te spoelen en wij zijn weer als nieuw. Daarna gaan we nog even uitlopen in de de stad en daar komen we Daan en Pieter weer tegen. De gezichten staan niet al te vrolijk. Pieter heeft grote problemen met zijn voeten. Als ik hem goed beluister dan denk ik dat hij last heeft van een marsfractuur in een van de middenvoetsbeentjes. Dat is een blessure die vaker voorkomt en duid op een fikse overbelasting. Ze hebben andermaal hun schema bijgesteld. Of dat helpt zal de tijd uitwijzen.Morgen hebben ze een rustdag ingelast en dat lijkt me heel verstandig. Omdat het ook wel met mijn vak te maken heeft kan ik hem in ieder geval een goed advies geven.We eten die avond nog met elkaar en praten over de vorige keren dat Daan naar Santiago de Compostela ging en dat ze er grote moeite mee hebben dat het nu zo stroef loopt.

We wandelen terug naar het hostel waar we worden onthaalt door een koor met live muziek. Het koor heeft de wekelijkse oefensessie en dat klinkt heel erg goed met het speciale handgeklap wat zo kenmerkend is voor de Spanjaarden.En weer is er een dag voorbij en we zijn op de helft !!