Na een goede nachtrust in hostel tent en een lekker ontbijt met vers stokbrood zoeken we de halte van de bus die ons richting het centrum brengt, om vandaar uit de Camino te volgen naar het noorden. Dat lijkt eenvoudig als je met een gps loopt maar is het niet. We stappen uit in hartje
centrum en gaan dan naar het historische deel van de stad. Het is nog heel stil op het Plaza Mayor. We dwalen door de nauwe straatjes als we een klooster vinden. Hier kunnen we vast onze eerste dagelijkse stempel halen.
Renée meldt zich aan met het belletje bij het loket. We wachten een paar minuten en horen dan wat geschuifel achter het draai plateau en een krakende stem die vraagt wat we komen doen.Wij zijn pelgrims vertellen we aan de zuster die we niet kunnen zien. We hebben iedere dag twee stempels nodig in onze credencial en kunnen we hier een stempel krijgen? De zuster vraagt aan Renée de credencials op het plateau te leggen en een ogenblikje te wachten. Dat ogenblikje duurt ongeveer 10 minuten! We hebben wel drie keer aan elkaar vertelt dat ze misschien helemaal niet meer terug komt met onze credencials maar we horen het plateau weer draaien en de krakende stem zegt dat we het maar bij de kathedraal moeten proberen.
We bedanken de zuster voor de gedane moeite en verlaten teleurgesteld het klooster. Op naar de kathedraal waar inmiddels al een rijtje bezoekers staat.
Ook hier weer netjes wachten op onze beurt! Als het zo ver is zegt de man achter een balie: "twee personen dat is 8 euro!" Maar we komen alleen voor een stempel en niet voor het bezoek aan de kathedraal zeg ik tegen de man. Bruusk neem hij de credencials aan en met twee harde klappen krijgt Renée de zoveelste verprutste stempel en die van mij staat zoals altijd weer keurig in het vakje. Ze reageert "Nou waarom moet dat mij steeds overkomen?" Soms is het leven zwaar en niet eenvoudig lach ik haar toe en zwaai met mijn keurig gestempelde credencial. We dolen nog wat door de oude stad waar zo langzamerhand de toeristen meer en meer tevoorschijn komen (ook zusters)
We zoeken de Camino op en gaan proberen de uitgang van de stad te vinden. En dat valt niet mee.Eerst langs het toeristen bureau en dan zo'n twee kilometer steil naar beneden. Dan komen we op een T splitsing Daar is al geen aanduiding meer te vinden. Ons beste Spaans wordt weer uit de kast gehaald en we informeren bij een man die zijn hondje aan het uitlaten is waar en welke richting de Camino is. We noemen er ook nog de plaats bij waar we naar toe willen lopen: Casar de Cáseres. Dat moet van hier af nog ongeveer tien kilometer zijn. Er wordt enorm getwijfeld maar uiteindelijk valt de beslissing. Vanaf hier rechts af tot de rotonde is de eerste aanduiding. De weg is ongeveer een kilometer lang en niet de gezelligste om langs te lopen met veel verkeer. Plotseling zien we een tafereel dat wat wij nog nooit eerder hebben gezien.
Een man aan de overkant van de weg heeft zes tassen bij zich. Hij pakt er steeds twee, brengt die 50 meter verderop, zet deze neer en loopt
weer terug. Dan haalt hij de volgen twee op en loopt dan weer terug en zet ze bij de eerste 2. Nu naar de laatste twee haalt ze op en dan zijn ze alle zes bij elkaar en begint het tafereel
van voren af aan. We hebben in de loop van de jaren al veel reizigers gezien
maar deze was wel heel apart. Elke keer twee keer heen en weer om je bagage op
te halen dat is nog eens wat anders als het heen en weertje van ons.
Er is ons in de loop van de dagen al een paar keer een lift aangeboden maar we leggen dan uit dat we liever lopen en daar begrijpen ze dan echt helemaal niets van. Bij deze temperaturen? We lopen op een roze fietspad richting de volgende rotonde als we een oudere heer tegen komen en nogmaals vragen of we de goede richting hebben.De uitleg duurt ongeveer een kwartier. We moeten nog twee rotondes verder en daar oversteken en dan zouden wij het juiste pad weer hebben. Inmiddels wijst de GPS aan dat we al 13 km hebben afgelegd en we zijn geen steek opgeschoten. We hebben ernstig het idee dat we in een rondje lopen. Na drie kwartier zijn we drie rotondes verder en staat plots de oude heer weer achter ons die zegt dat we op de goede weg zijn en bij deze rotonde moeten oversteken. We vertellen de man dat we eerst aan de koffie gaan in een van de grote supermarkten die om ons heen zijn en dan verder gaan.
We gaan naar de eerste en de beste supermarkt maar daar is de oude heer het niet mee eens. Hij staat plots weer achter ons en zegt dat we naar de Lidl moeten gaan. Waar wij naar toe willen, de Dia Market, is veel te duur.Heel vriendelijk natuurlijk maar Lidl heeft geen koffiebar.
centrum en gaan dan naar het historische deel van de stad. Het is nog heel stil op het Plaza Mayor. We dwalen door de nauwe straatjes als we een klooster vinden. Hier kunnen we vast onze eerste dagelijkse stempel halen.
We bedanken de zuster voor de gedane moeite en verlaten teleurgesteld het klooster. Op naar de kathedraal waar inmiddels al een rijtje bezoekers staat.
Ook hier weer netjes wachten op onze beurt! Als het zo ver is zegt de man achter een balie: "twee personen dat is 8 euro!" Maar we komen alleen voor een stempel en niet voor het bezoek aan de kathedraal zeg ik tegen de man. Bruusk neem hij de credencials aan en met twee harde klappen krijgt Renée de zoveelste verprutste stempel en die van mij staat zoals altijd weer keurig in het vakje. Ze reageert "Nou waarom moet dat mij steeds overkomen?" Soms is het leven zwaar en niet eenvoudig lach ik haar toe en zwaai met mijn keurig gestempelde credencial. We dolen nog wat door de oude stad waar zo langzamerhand de toeristen meer en meer tevoorschijn komen (ook zusters)
Een man aan de overkant van de weg heeft zes tassen bij zich. Hij pakt er steeds twee, brengt die 50 meter verderop, zet deze neer en loopt
weer terug. Dan haalt hij de volgen twee op en loopt dan weer terug en zet ze bij de eerste 2. Nu naar de laatste twee haalt ze op en dan zijn ze alle zes bij elkaar en begint het tafereel
van voren af aan. We hebben in de loop van de jaren al veel reizigers gezien
maar deze was wel heel apart. Elke keer twee keer heen en weer om je bagage op
te halen dat is nog eens wat anders als het heen en weertje van ons.Er is ons in de loop van de dagen al een paar keer een lift aangeboden maar we leggen dan uit dat we liever lopen en daar begrijpen ze dan echt helemaal niets van. Bij deze temperaturen? We lopen op een roze fietspad richting de volgende rotonde als we een oudere heer tegen komen en nogmaals vragen of we de goede richting hebben.De uitleg duurt ongeveer een kwartier. We moeten nog twee rotondes verder en daar oversteken en dan zouden wij het juiste pad weer hebben. Inmiddels wijst de GPS aan dat we al 13 km hebben afgelegd en we zijn geen steek opgeschoten. We hebben ernstig het idee dat we in een rondje lopen. Na drie kwartier zijn we drie rotondes verder en staat plots de oude heer weer achter ons die zegt dat we op de goede weg zijn en bij deze rotonde moeten oversteken. We vertellen de man dat we eerst aan de koffie gaan in een van de grote supermarkten die om ons heen zijn en dan verder gaan.
We gaan naar de eerste en de beste supermarkt maar daar is de oude heer het niet mee eens. Hij staat plots weer achter ons en zegt dat we naar de Lidl moeten gaan. Waar wij naar toe willen, de Dia Market, is veel te duur.Heel vriendelijk natuurlijk maar Lidl heeft geen koffiebar.
Na de koffie besluiten we terug te gaan naar het centrum van de stad, dat is zeker nog een uur lopen. Dan zitten we al aan twintig km en dan is het nog 5 km naar hostel tent. Dat is genoeg voor vandaag bij deze temperatuur.
In de stad eten we stokbrood met banaan in het park en nemen een rustpauze voor we aan de laatste 5 km beginnen. Als we op de camping aankomen kopen we eerst een liter bier, lekker koud uit de koeling en ploffen dan in onze zitmeubels. Het was een lange dag met veel rotondes!! Naast ons komt een Duitse stationcar aan met een wat oudere heer. Hij stapt uit en bekijkt de plaats, schuift nog wat heen en weer met de auto en zegt "Zo, klaar".
Klaar denken wij? We zitten al te wachten wat voor tent er uit de auto komt rollen om te overnachten. Maar het blijkt dat mijnheer overnacht op de achterbank van zijn stationcar.
We maken een gezellig praatje en geven de plattegrond van Cáceres dat hij morgen gaat bezoeken. Om half negen gaan we richting camping restaurant voor een lekkere maaltijd.
Het is er al gezellig druk, want vanavond is er voetbal: München tegen Barcelona, dus veel Duitse en Spaanse fans. De twee grote TV schermen en de sfeervolle TL verlichting doen de rest. We hebben niet de fut meer om de hele wedstrijd uit te zitten en zijn inmiddels ook doof van het geluid dat de fans produceren. Dus verlaten we het speelveld en ruilen het in voor hostel tent.
Morgen eerst vanaf de zuidkant lopen naar Cáceres en later per "blok aan het been" naar Salamanca. We kiezen er voor om de laatste 34 km te gaan lopen op de Camino rond de stad, Met een oppervlakte van 38.6 vierkante kilometer moet dat lukken.
Slaap lekker.
Slaap lekker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten